چِقَدِ دور شدی از خودت آدما دور شدن از دورت حتی با آشناها غریبه ای تو دیگه همون آدم عجیبه ای می تونی درس بدی اسارتو زخمی از ضربه ی خیانتو همه خط های دلت موازین غصه ها دیگه برات یه بازین پس صبرِت و رَد کن غصه رو سد کن تابوت و بشکنو خودتو بغل کن قلبِ تو با همه بد شده دیگه با زندگی سرد شده از همه بریده و ساکِتِ مقصد گذشته راهِتِ این یعنی طلوعِ سَر خوردِگی هی میگی لعنت به این زندگی پس صبرِت و رَد کن غصه رو سد کن تابوت و بشکنو خودتو بغل کن رسول مهربان