//کــاش دل، پنجـره یا.. پنجره، دیــوار نداشت

هوس سایه‌.. دلم.. مـیلِ به دیـــدار نداشـت../

/هرکجـا «دیکته» شد: «جبر، شکستم، بردار،_

_نقـطه، پایانِ شکست»، سـرخـطِ تکرار نداشت/

/تکیـه بر عشـق تو کـردم، کنج دیـوار دلـت

کـاش دیوار دلـت، این‌همـه آوار نداشـت/

/بـاز بـودی.. تـکیـه‌ام.. کاش بـر آوار دلـت_

_بود دنیا قفسـی بی‌تو که دیوار نداشت/

/تـا کـه بـر شـاخه‌ی زردی قـفـسـم گیـر افـتاد

«تک‌درختی» که به جز منظره‌ بر دار نداشت!/

/خود به تعلیق قفـس، تکیـه به طوفان کردم

باز خود را بفریبم :«عشقت اجبار نداشت!»/

/یا دلت پنجــره یا.. پنجره دیــوار نداشت

کـاش دیـوار دل‍ـت، این‌همـه آوار نداشـت/

/کاش..من‌‌..زندگی‌ام..این‌همه «ای‌کاش» نداشت

کاش «..پایانِ شکـست»؛ «سرخطِ تکـرار» نداشـت!//