وقت اعدام ستاره
پشت ابر سرد و تیره
وقت مرگ اون ستاره
که توو تیرگی اسیره

…

غم آسمون چه سنگین
دل آسمون چه تنگه
سهم پرواز پرنده
زخم شلیک تفنگه

…

با صدای تند شلیک
من یهو پریدم از خواب
پشت پنجره دوییدم
خیلی آشفته و بی‌تاب

…

دیدم اون ستاره‌ای که
توی تیرگی اسیره
داره می‌جنگه با ظلمت
که نپوسه و نمیره

…

دیدم اون پرنده‌ی پاک
که شکسته پر و بالش
هنوزم پر از امیده
که دوباره خوب شه حالش

…

کاش بشه که توی ظلمت
گم نشه قلب ستاره
کاشکی از بال پرنده
دیگه هرگز خون نباره

…

وقتشه هر چی ستاره‌س
بدرخشه بی‌نهایت
تا که از خنجر هر نور
پاره شن ابرای ظلمت

…

وقتشه هر چی پرنده‌س
بره تا آخر پرواز
وقتشه که بعد پایان
برسه لحظه‌ی آغاز

…

شبنم حکیم هاشمی