پر از جراحت و زخمیم،بلطفِ زخمِ زبونا
دلیلِ خنده نداریم،به حُکمِ ظنُّ گمونا…
چی تو گذشته،گذشته،که حالمون و گرفته
شبیهِ گریه ی پیریم،تو جمعِ شادِ جوونا..ـ.
تو رفت و آمدِ دنیا،به هیچ و پوچ رسیدیم
همیشه خسته یِ راهیم،شبیهِ نامه رسونا….
چه سفره ای شده دنیا،یکی سپرده همیشه
که سیر و سرکه بزارن،تو ظرفِ دل نگرونا….
ما کم که گریه نکردیم، با دردِ آهویِ زخمی
با اشکِ اسبِ سفیدِ،اسیرِ گاوچرونا…..
با خونِ دل همه یِ عمر،به سوز و ساز نشستیم
مثِ قناریِ ساکت،تو جشنِ بوقلمونا…