کاشکی بدونی رفتنت آسون نمیشه
دردی که توی قلبمه آروم نمیشه
کاشکی بدونی که نگاهت روبرومه
دائم تو چشمام اشک و بغضی رو گلومه

دارم با یادت می جنگم
خاطراتت شده مرهم
هر کی میگه دیگه نمیای
تو دلم آروم می خندم

هوای ابری بعد تو آفتاب نمیشه
دلم دیگه بیشتر از این بی تاب نمیشه
تو کوچه و پس کوچه پرسه می زنم من
فکر و خیال و بغضهام در هم تنیدن

بارون بدون تو عذابه
آروم جونم یه عکسه تو قابه
بارون تو رو یادم میاره
یادت دیگه مثل سرابه

رفتی یه جوری انگاری اصلا نبودی
دلم رو با حرفای تلخت بد سوزوندی
جونم رسیده به لبم طاقت ندارم
چه جوری بعد رفتنت طاقت بیارم

روزام شده تاریک و زخمی
نمیاد به لبم از عشق حرفی
دلمو دیگه به کسی نمیدم
نداره واسه من دلتنگی حدی