اُمیدِ دیدنِ تو را، به کـُنجِ دل نِشانده ام

هر آنچه غیرِ خاطرت، زِ عُمقِ دل تِکانده ام

در آرزویِ رویِ تو، به خوابِ ناز می رَوَم

به شوقِ بویِ زُلفِ تو، کوچه به کوچه می دَوَم

تو ای تمامِ هَستی ام، دَلیلِ شور و مَستی ام، بیا که طاقتی ندارم، تَوانِ ماندنی ندارم.

چه گویَمَت از آن زمان، که چشمِ ما بَرابَر است

زبان به بَند آیَد و نگاهِ ما فَراتر است

هزار قِصه سازم از، من و تو و سلامِ ما

هزار غُصه دارم از، فغانِ بی کلامِ ما

تو ای تمامِ هَستی ام، دَلیلِ شور و مَستی ام، بیا که طاقتی ندارم، تَوانِ ماندنی ندارم.

خیالِ آن نگاهِ تو، چه آتشی به دل زده

میانِ شُعله ام ولی، زِ شَرمِ تو خَجِل زده

اَمان از این جُدایی و فِراقِ جان گدازِ من

نشسته ام به پایِ تو، عزیزِ دلنوازِ من

تو ای تمامِ هَستی ام، دَلیلِ شور و مَستی ام، بیا که طاقتی ندارم، تَوانِ ماندنی ندارم.