تنهایی

بارون زده بازم به اغوشم

بعد تو من با گریه درگیرم

یه اسمون ابره تو تنهاییم

کولاکه توی بغض دلگیرم

من پشت این پنجره با یادت

روزای سختمو میسوزونم

یه استکان قهوه تو بیخوابی

من اخر این دردو میدونم

قلبی که ویرون شد تو خندیدی

تاوان چیو من دارم میدم

منی که پیشت با همه دردام

شکستمو دوباره خندیدم

دل گریه هامو تو نمیبینی

موهام دارن جوگندمی میشن

این غصه ها که شکل دردامن

تن پوشی از ویرونگی میشن

از این تب داغ غرور برگرد

عشقت دلیل اشک چشمامه

مثل یه کوه یخ که اب میشه

دریا دیگه اخره دنیامه

حتی با اینکه کوه غم بودم

پیشت همیشه عاشقی کردم

وقتی که فهمیدم نمیمونی

دیدم یه عمری سادگی کردم

حرفایی که جامونده تو قلبم

یه برقی تو چشام هنوز مونده

تکیه به تنهاییم زدم وقتی

حسرت تو دنیامو سوزونده

یه شهر بی چراغ شدم بی تو

هم پرسه بارونو رگبارم

تو کوچه های بی سرانجامی

اهسته دلتنگیمو میبارم

آکادمی ترانه