مث آبی روی آتیش
یه کوه ای محکمُ قرصی
یه وقتایی که بد میشم
تو باز همرامی مرسی

بگو جونم چجوری شد
که مثل خونی تو رگ هام
تو حتی بدترین حالت
پذیرفتی شدی همرام

یه دریایی که امواجش
من رسونده به ساحل
نباشی زندگی هم نیست
یه دور پوچ و بی حاصل

تو تنها نقطه ی امنی
تو فکرت خوب سر سبزه
جهان واست چه کوچیکه
دلت چه پاکه بی مرزه

تو تاریخی ترین حسی
که تو تقویم این دل هست
مگه میشه به غیر تو
به هیشکی جز خودت دل بست