ارامشم مدیونته سردار
پا جای، پاهای تو میذارم
تو هر قدم وقتی که میرم من
زیباییِ این راه و دوس دارم

من تو دلم هرچند غمیگینه
هر نیمه شب اغاز اون پرواز
یاد تو می افتم همون ساعت..
از قم و کرمان تا خود اهواز

این خون ما اونقدر میجوشه
تا وقتی دشمن روبه زانو شه
تا وقتی دنیامون پر از گرگه
دستش برای ادما رو شه

هر قسمت از این خاک تشبیه
ناموسمه من غیرتی میشم
هرکس نگاه چپ کنه انگار
من گوله های سرخ آتیشم

تسلیم میشن عاقبت روزی
ما هرکدوم سردار و سربازیم
چون قاسمیم و هم سلیمانی
پیروز میشیم و نمیبازیم