نمیخوام کسی غصه هامو بفهمه
که بازم دلمو شکستی به اجبار
حتی جایی واسه خلوتم نیست
چقدر جای من گریه میکرده دیوار

توی ترمینالی که بغضم شکسته
دارم گریه هامو سر جاش میشونم
دلم پای رفتن نداره به خونه
رو دوشم یه تهرانه که میکشونم

توو هرسالی که میگذره ردپاتو
توو عکسای تیره ت شنیدم صداتو
بگو کیه جامن یه پاییزو باتو ؟
نشستم هنوزم مرور میکنم خاطراتو
منی که میخواستم همه چیو باتو

به لبخند تلخی که اجباریه
ببین زخمای قلب من کاریه
رسیدم به مقصد،قبول کن ولی
گذشتن ازت کارِ دشواریه

توو هرسالی که میگذره ردپاتو
توو عکسای تیره ت شنیدم صداتو
بگو کیه جامن یه پاییزو باتو ؟
نشستم هنوزم مرور میکنم خاطراتو
منی که میخواستم همه چیو باتو