همه خاطراتو بارون شسته انگاری سیل اومده توو خونه خستم از اینکه منو یادت نیست از فراموشی ماهی گونه دستای تنهاییمو میگیرم توو خیابون با خودم راه میرم هی قدم میزنم عشقت بپره من از این خیابونا دلگیرم نگم از قرصای اعصابی که توو نبودت مشت به مشت میخوردم نگم از له شدن احساسم توو نبودت روزی صدبار مردم نگم از چین و چروکایی که روی پیشونی من افتاده نگم از مادر غمگینم که پای اخلاق بدم وایساده