توی رویای من و تو ، طرح بیکاری کشیدن

انگاری که روی دنیا ، گرد بیماری پاشیدن

ترس مردن از یه ویروس ، یه جهانو کرده محبوس

همه آرزومون اینه ، دنیای بدون ویروس

ما که با گریه بدنیا اومدیم

پس چرا اینهمه مغرور شدیم

به پرنده تو قفس خندیدیم

شوق پروازُ از اون دزدیدیم

به طبیعت،به زمین ،بد کردیم

عشقو از حادثه ها رد کردیم

چرخ گردون ازمون کینه گرفت

توی جزر زندگی مد کردیم

کرونا ویروس از راه رسید

نفسارو حبس کرد تو سینه

حالا ما تو قفسیم، آزادن

پرنده های بی قرنطینه

بوسه های روی ماسک،بغلای بی تماس

کرونا مسئوله ، نفسای بی هواس

دستامون جداشدن ، دلامون تنها شدن

مگه اینه زندگی ، تو قفس رها شدن

توی رویای من و تو ، طرح بیکاری کشیدن

انگاری که روی دنیا ، گرد بیماری پاشیدن

ترس مردن از یه ویروس ، یه جهانو کرده محبوس

همه آرزومون اینه ، دنیای بدون ویروس

بوسه های روی ماسک ، بغلای بی تماس

کرونا مسئوله ، نفسای بی هواس

دستامون جداشدن ، دلامون تنها شدن

مگه اینه زندگی ، تو قفس رها شدن