تاختن چاره نبود ولی من میتازم

گرچه میدانم باز به جهان میبازم

بی هدف میتازم رنج در آغوشم

درد را می گریم اشک را مینوشم

راه من نامعلوم مقصدم ناپیدا

میروم تا رفتن تا رهایی،رویا

میروم تا پایان تا ته بودنها

من و قلبم بی تو من و قلبم تنها

میروم تا جایی که خودم میتابم

وکنار مردن  تا ابد میخوابم

خالی از وحشت هااز تب بی تابی

ازمجازاتی سخت تا سحربی خوابی

خالی از کابوسی که شب آزارم بود

دست تویادم داد مرگ من یارم بود