تورودلسردمی بینم، تظاهرمیکنم خوبم
رولبهام ماسک لبخنده،نمیدونی که آشوبم
تورودلسردمی بینم،بااینکه گرمه آغوشت
به هردرمیزنم شاید،یه کم بامن باشه گوشت
تودستای توپاییزه،نگات برف زمستونه
چقدرازهمدیگه دوریم،چقدردلگیره این خونه
کنارهم ولی بی هم،دریغ ازیه کمی لبخند،
دوتاهم خونه ی ساده،دوتازندونی هم بند
مث ماهی که تو تنگه،پرازپوچی شده دنیام
نه میتونم باهات باشم،نه این تنهایی رومیخوام
صدای خنده های ما،گوش دنیاروکرمیکرد