پرستو تو هم مثل من بی قراری

پرستو در آینه ی دل چه داری

پرستو کجا تا به کی پر گشودن

چرا جان من این همه بردباری

من از رفتن و آمدن خسته گشتم

تو در انتظار نوید بهاری

پرستو تو نازک دل و مهربانی

تو آوای زیبای این روزگاری

دلم کاش مثل دلت بهترین بود

تو آبادی کوه و دشت و دیاری

و اشکم سرازیر می گردد از رفتن تو

تو هم مثل من بی کس و بی قراری