توی گوش ماه اگه اسم تو رو بگم از خجالتش سنگ میشه

رختِ شب رو تن آسمون بیاد دل خورشید واسه تو تنگ میشه

جنگلا پیچک دستای تو رو هر زمستون توی خوابا میبینن

ساحلا آرزوشونه که یه بار موج موهاتو در آغوش بگیرن

بگو اینجا دیگه بارون نزنه که حضورت معنیِ تازگیِ

تا ابد میشه تو آغوش تو موند بسکه اونجا پره از زندگیِ

شب من پر میشه از ستاره ها که برای دیدنت صف میکشن

بسکه زیبایی مثل فرشته ها همه میخوان که شبیه تو بشن

نبض هر قاصدکی تو دلتِ تن هر رودخونه ای توی رگات

رقص شادی میکنه با تو نسیم روی موسیقی جذاب صدات

من کنار تو شبیه غزلم تو ترنمی برای شعرِ من

واژه های زخمی توی سرم توی ریتم نفسات جون میگیرن

آرزو کردم که آرزوم نشی ریشه هاتو توی خاکم پر بدی

مثل سروی بِکِشی قد تا خدا که نشه تن به تنِ تبر بدی