توی این غروب دلگیر
تو حجوم جبر تقدیر
وقتی این سکوت مطلق
شده با هیاهو درگیر
وقتی گم شده نگاهم
توی تردید تو امروز
چی شده میدزدی از من
چشمای آبیتو هر روز
اول جاده ی عشقم
آخرین فرصت من باش
بیا رد شیم از رو این پل
آخر حسرت من باش
خط بزن هرچی که خط زد
حال خوبه منو با تو
بیا از نو بنویسیم
خط به خط ترانه هارو
بذا دستای منو تو
بسازن رویاهامونو
بذا این راه نرفته
بشه آغاز منو تو
بیا تردید و رها کن
این قفس دلگیره واسم
بیا فریاد دلم باش
حکم آزادیه راهم
وحید اسماعیل دخت
سلام..ترانه شما رو خوندم.. چن نکته به ذهنم میرسه که بیان میکنم از نظر کلی ترانه داستانش نو نبود و اول ترانه با یک سری تشبیهات پشت سر هم شروع میشه که یه خورده پیچیده میکنه فضای ذهنی مخاطب رو و اینکه یک جا قافیه مشکل داشت و نکته ای که هست اینه که از یک جایی به بعد در ترانه ترکیب "منو تو" زیاد استفاده شده کلا این ترانه زیاد از کلمه های "من" و "تو" استفاده کرده. اتمام ترانه هم زیاد جالب نیست از نظر جزئی اگه بخوام بررسی کنم باید بگم توی این غروب دلگیر تو حجوم جبر تقدیر وقتی این سکوت مطلق شده با هیاهو درگیر وقتی گم شده نگاهم توی تردید تو امروز چی شده میدزدی از من چشمای آبیتو هر روز @از ابتدا با یک مقدمه و تصویرسازی شروع کردید و رسیدید به اینکه چرا چشمهاتو ازم میدزدی...میخواستم بگم اگر ترانه از "وقتی گم شده نگاهم" شروع بشه هم چیزی از دست نمیره..منظورم اینه که تشابیه و ترکیبهای اول ترانه به جای زیباتر کردن ترانه دارن مخاطب رو دچار یه پیچیدگی خاص ذهنی میکنن و این از لذت کار کم میکنه. در ضمن هجوم رو اشتباه تایپ کردید. و اینکه "سکوتِ مطلق" هیچ پیش زمینه ای نداره اینجا... یعنی چرا سکوتِ مطلق حالا؟؟ و یا حتی میشه به ادامه کار هم خورده گرفت و گفت چرا "هیاهو" در واقع منشاء این هیاهو چیه؟؟در ترانه اشاره نشده بهش. قافیه هم از نظر من قافیه زیبایی نیست. "امروز و هر روز" نکته دیگه اینه که ببینید کاربرد معنایی "وقتی" به نظرم اینجا درست نیست یعنی مثلا ما میگیم "وقتی صب بشه آفتاب در میاد" منظورم اینه که نمیشه گفت"وقتی صب بشه چی شده سرت درد میکنه" در واقع ما دنبال یک نتیجه هستیم بعد از بکار بردن "وقتی". ولی شما بعد از چند بار استفاده از "وقتی" یک سوال میپرسید و اونم اینه که"چی شده؟" که جوابشم برای مخاطب مجهوله یعنی مخاطب رو کشوندید به بی جوابی..امیدوارم منظورمو درست رسونده باشم. ------ اول جاده ی عشقم آخرین فرصت من باش بیا رد شیم از رو این پل آخر حسرت من باش @اگر منظورتون این بوده که "یک فرصت دیگه به من بده" به نظرم "آخرین فرصت من باش" یه خورده پیچیده میکنه درک رو. باز هم میبینیم که بدون هیچ پیش زمینه ای دارید از "پل" استفاده میکنید و این از قشنگیِ کار کم میکنه. اصولا هر تصویری که توسط ترانه سرا ساخته میشه باید یک مقدمه ای براش وجود داشته باشه تا مخاطب دچار سرگیجه نشه..البته قدرت اصلی اینه که ترانه سرا تصاویر جدید و قابل لمسی رو در یک مصرع یا بیت خلق کنه ولی اگر نشد باید توضیح بیشتری برای اون تصویر بده تا درک رو برای مخاطب راحتتر کنه نه اینکه تصویری رو بسازه که تنها خود ترانه سرا در لذتش سهم داره. نکته مثبتی که من دیدم اینجا تعبیر زیبای "آخرِ حسرتِ من باش" هستش. ------- خط بزن هرچی که خط زد حال خوبه منو با تو بیا از نو بنویسیم خط به خط ترانه هارو بذا دستای منو تو بسازن رویاهامونو بذا این راه نرفته بشه آغاز منو تو بیا تردید و رها کن این قفس دلگیره واسم بیا فریاد دلم باش حکم آزادیه راهم @تصاویری که اینجا استفاده شده تصاویر نویی نیست پس حس خاصی در مخاطب ایجاد نمیکنه در بیت اول از واژه "خط" خیلی استفاده شده البته تعبیر"خط بزن هر چی که خط زد" خوب جالب بود و اینکه در دو بیت اومدید "تو" رو با پسوند کلمات قافیه کردید که کار خوشایندی به نظر نمیرسه البته در یک جا شاید قابل درک باشه ولی اینکه دو جا پشت سر هم استفاده کردن از این ترفند جالب نیست از نظر من. یک جا "تو" با "رو" و یکجای دیگه "تو" با "نو" قافیه شده. درست همینجا از ترکیب "منو تو" زیاد استفاده شده که شکل خوبی نداره... یک تعبیر زیبای دیگه هم من دیدم اینجا و اونم "بزار این راهِ نرفته بشه آغازِ منو تو" بوده که نشون از توانایی شما در ساخت تصاویر خوب داره. یعنی اینکه شما میتونید ولی حالا چه عاملی جلوی شما رو میگیره رو هم باید کشف کنید تا ترانه های بهتری از شما بخونیم ایشالله. و آخر ترانه هم که عجله موج میزنه و این عجله برای اتمام ترانه باعث شده که این بیت قافیه درستی نداشته باشه. مرسی از اینکه ما رو شریک ترانه خودتون کردید من تلاشم از این سیاهه فقط بهتر کردن شما بود امیدوارم مثمر ثمر باشه موفق باشید
ghazal koohi
سلام مرسی از لطف و توجه تون
مجید زبردست
سلام زیبا بود موفق باشید
ghazal koohi
سلام مرسی زیبا خوندید دوست عزیز
