پروانه
به سمتت برنمى گردم
که یادت باشه پروازو
که یادت باشه یادم نیس
نه برگشتن، نه آغازو
به سمتت برنمى گردم
که یادت باشه پروازو
که یادت باشه یادم نیس
نه برگشتن، نه آغازو
توى دنیاى بى حرفت
نمى خوام ساده معنا شم
دارم مى میرم و مى گم
نمى خوام عاشقت باشم
تو با احساسِ این آدم
یه مغلوبه به پا کردى
من از مرهم بهت گفتم
تو هر زخمو دو تا کردى
پرنده نیـــستم اما
مث پروانه ها دورم
تو مشتت له شدم اما
هنوزم سخــت مغرورم
صدامو مى بَرَم تا خواب
چشام هم مرزِ رویامه
منو از موج نترسونم
یه اقیانـــوس همرامه
به سمتت برنمى گردم
بزن، خنجر بزن از پشت
یه روزم آدما مى گن
یه پروانه خودش رو کشت
یه پروانه تهِ دنیا
لبِ پرتگاه وایساده
رو بالش ردّ زندونه
سقوطش اما آزاده!