در فالِ من آمد، خبری در راه است،

باز هم سفری به عمق یک چاه است.

آری به جبری که گلویم را گرفته است؛

تقدیرِ من چاه و رویای من ماه است!

از چاه تو را دیدم، با تو زندگی کردم

تو خورشید می پرستیدی، من ماه را بندگی کردم

گفتم که عشق خورشید بی راه است

گفتم که ذهنِ جهان روباه است

گفتی که خورشید مرا می‌خواند،

در فال همه مسافری در راه است!

از چاه من دور شدی، بی تو زندگی کردم

 تو خورشید  می پرستیدی، من چاه را بندگی کردم!

خورشید به تو می تابید، عاشقت نبود؛

در فال تو آمد، خطری در راه است!