از عمقِ آغوشت جدا میشم
مث یه تیکه وصله ی ناجور
چی تو نگام دیدی بگو بامن
دیونه ی عاشق کُشِ مغرور

پیچیدمو توی خودم رفتم
توو لاکِ تنهایی و بی حرفی
طاقت نمیارم توو این اوضاع
تو قدَّ اَرزَن٘ هم نمی صرفی..

کابوس این دنیای دل بستن
سرمای این پاییز توو جونم موند
یخ بَستم از سردیِ احساست
مردی که قلب سادمو رنجوند

حالا یه تقویمو منِ ساده
با آلبومِ عکسا و یه قیچی
چی دارم از روزای دل بستن
لعنت به تو ، به عالم پوچی

لعنت به تو به قلبِ درموندم
لعنت به عشقو عاشقیم با تو
لعنت به روزای خُوشَم باتو
لعنت به هرچی عاشقِ ناتو!

من جونم و پای تو می ذارم
این حرف و که یادت نرفت حتما!؟
گفتی رِفیقِ بی کَلَــک میشم
من پیشتَم ..من٘ تا خودِ مُردن

توو عالم لیلای دیونــه
دل بَستم و حرفاش قبولم شد
گفتم که این مَردِ توو رویام
اومد من و تا پای مُردن بـُرد

#حسین_خزایی
#عالم_پوچی