وقتی دو بالت را گشودی کفترت بودم
در وقتِ تنهایی همان بال و پرت بودم
در آسمان،بالایِ کوه،یا در سرِ چشمه
چشمانِ زیبایت، نگاهِ دیگرت بودم
خورشید می بارید،می گشتی کمی اخمو
تنهاترین سایه به بالایِ سرت بودم
قصدم نبود،آتش بگیرم پر بسوزانم
کبریت در دستِ تو شد،من در برت بودم
گفتم مدارا کن کمی با من در این باران
خاموش تر از هر زمان نیلوفرت بودم
خرمایِ چشمانت اگر دارد گسل ای گل
من هم بمی از شهرهایِ کشورت بودم
ملاحت حاجت پور
@};- شعر زیبا دارای تعابیر مناسب خوب بود ممنون و لایک
حسان.طاهری(مهیاد لارستان)
@};-
لیلا حقگو
متأسفانه باز هم شعر در آکادمی ترانه...
محسن سلج محمودی
@};- @};- @};- =D>
امیررضا طالبلو
سلام زیبا بود. @};- @};- @};- پسندیدم. نمیدونم ایراد از منه امروز یا همه رو اینطوری میبینم که دوزبانی احساس میکنم. با « دعوت » منتظر نگاه سبزت هستم.
علی ادریس زاده
سلام و درود.شعر روانی بود.پایان بندی مناسب بود.شاد باشید @};-
