هر چقد که بد بشی نمی گذرم
از تو و روزایی که با تو گذشت
من همه زندگیمُ باختم و رفت
پس نمی ترسم از احساس شکست

قصری که تو ساختی توی ذهن من
به همین سادگی ویرن نمی شه
دردی که با تو بیاد مقدسه
جز با دستای تو درمون نمیشه

“من نمی تونم ازت دل بکنم
دنیای بی تو برام دنیا نبود
من ازت زندگی رو طلب دارم
سهم من از تو فقط رویا نبود”

خونه ی بعد تو که خونه نشد
پُره تنهاییِ زندونه واسم
روی دیوارای این اتاق سرد
عکسایی که با تو بودُ میشناسم

من هنوزم به هوای بودنت
سمتِ این خونه ویرونه میام
از تمومِ آرزوها رد شدم
که بشی دلیل دیوونگیام