بازم از درد توی قلبم به احساس تو پا می دم

پر از گرمای خورشیدم ولی عشقو نفهمیدم

دوباره تو تورویاهام  داری آواز میخونی

همش داد می زنی اما تو اخلاقم رو میدونی

تمومه بوسه های من به روی شاخه کاکتوس

یه بارم تو بیا عشقم تو خوابم تا نشه کابوس

تُو کانونِ سرانِ عشق با لبخند رها کردی

به مینای توی دستم تو با حسرت نگا کردی

بازم انگار تو هم هر بار گلی از باغ می چینی

دوباره تو تو چشم من نگاه اونو می بینی

تو با دستای طاووسی مدالی بر تنم کردی

مدالی با عیار کم که با منت سرم کردی

توی دفتر نوشتم از تموم بغضمو کینه

کسی درد نفسهامو نمی فهمه تو این سینه