نباید بذارم که ابـــری بشه
هوای چشام ،با غم رفتنت
تموم لباساتو جمع میکنم
باید گُم بشه عطرِ مستِ تَنِت
*
چقد ساده از من بریدی که من
بمونم یه عمر چشم به‌راهِ تو وُ..
چقد ساده بودم که باجون و دل
به پات ریختم قلب بیچارمو..
*
مثِ قایق بیقراری که موج
شکسته دل چوبیِ بی کسش
داره بُغض میریزه توی گلوم
یه خونابه از تلخیای گَسِش
*
نگاهت رو میگیری از چِشم من
که رودخونه جاری شه رو صورتم
دارم کم میارم تو تقدیری کــــه
همش بی قراری شده حالتم
*
توبیراهه واوج بی تابیـــــام
رها میکنی دستای سردمو..
نمی بینی عشقی که پس میزنی.!
نمیفهمی فردای پُر دردمو

*
نگاهت رو میگیری ازچشم من
که رودخونه جاری شه رو صورتم
دارم کم میارم تو تقدیری که
همش بی قراری شده حالتم

” فرخنده تمیـمـی “