شاعری میشوم از جنس خودم

شاید آن سوی زمان

که گل معرفتی

دست آن کودک تنها دادند

قلب سهراب پر از شب بو بود

که زمان را به قلم دوخت و ندانست که من

شاعری میشوم از جنس خودم

مثل یک فواره 

که در آخر همه آوار سرش می ریزد…

https://www.academytaraneh.com/103041کپی شد!
964
۱۲
۲