از پس پرده تو را می بینم

چه برازنده ی توست ، شال سبزی که به گردن داری

می شود ناز نگاهت را دید

خنده ات را حس کرد

من از این شهر دلم می گیرد

به تو رو می آرم

هیچ کس درک نکرد من از این عشق چه ها می دانم

همه می گفتند او بیمار است ، صورتش سرخ دلش تب دار است

من ولی فهمیدم

سیب سرخ قسمت هر انسان نیست

سیب سرخ جام می است که دستان تو را می بوسد

از پس پرده تو را می خواهم

خواهی آمد گل نرگس به چه کس خواهی داد ؟

تو گره خواهی زد

غصه ها را با مرگ

دل ها را با عشق

زندگی با خود

خواهی آمد

نور خواهی آورد .