تو رو می شناسم ای با من غریبه …
اگه چه جای ِ تو خالی و نیستی
ولی عکست همیشه روبرومه
اگه از یاد ِ من رفتی عزیزم
تموم لحظه های ِ من حرومه
تو رو دوست دارم ای عاشق تر از باد
که می پیچه به موهایِ پریشون
می دونی حاصل عمرم تو هستی
منم عمری به چشمای ِ تو مدیون
تو رو دوست دارم ای عاشق تر از ماه
که هر شب عشق ِ تو به من می تابه
می دونی این شبا حسِ نبودن
نمی زاره چشام راحت بخوابه
اگه چه جای ِ تو خالی ِ اما
هنوزم گرمی ِ دستات ُ دارم
یه وقتایی که حالم خیلی خوب نیست
با عکاست زخمامو مرهم می زارم
تو رو می شناسم ای با من غریبه
برای من طلوعی و غروبی
تموم عمرم و یاد تو بودم
میون قصه های خوب بی بی
تو رو می شناسم ای با من غریبه
تو که با من ولی از من جدایی
میون خاطراتت یاد ِ من باش
شاید باعث بشه زودتر بیایی
اگه چه جای ِ تو خالی و نیستی
ولی عکست همیشه روبرومه
اگه از یاد ِ من رفتی عزیزم
تموم لحظه های ِ من حرومه
“نرگس”