درد
توو زندگیم هزارتاچاله چوله اس
جای سفید برفی فقط کوتوله اس
سرم پر از دردای نا تمومه
سینه ی من سیبل و غمام گلوله اس
حرفای من هیچی حساب نمیشن.
شعرای تلخ من کتاب نمیشن
هرچی که دارم و ندارم انگار
اندازه ی یه جای خواب نمیشن…!
جوونی مو یه پیرمرد کشته!
زندگیمو دوباره درد کشته
واسه تو خنده داره اما انگار
شاه منو یه دوره گرد کشته!
پراز سوال بی جواب و منگم
کجا برم ؟ کجا با پای لنگم؟!
چجوری میتونم با این همه درد
با دوستی که دشمنمه بجنگم!
نگام نکن, صدام نکن که مردم
دنیای بعدمو به تو سپردم
خسته شدم بس که دروغ. شنیدم
شعر نوشتم ولی فحش خوردم!
#مهرشاد_فروزان