آی آدم ها
بشتابید بر لب دریا
کسی جان می دهد
کسی در آن دورترها
کسی از جنس ما
از جنس شما آدم ها
گه سر به زیر است و گه بر روی
گه پا می زند و گه کم روی
به فکر جان خویش است انگار
کمک خواستن نیست دگر یک شرم انگار
آی آدم ها
کمکش کنید چون امید دارد
امید به ماندن دارد انگار
بی قرار است و ابرو خمیده
در نیم نگاهش ته امیدی مانده
گلویش پر ز فریاد
تنش لرزان چو سیلاب
نگاهش به چشمان سر خوش شماست
به پاهای آویزان ز بند شماست
که شاید گره گشایی پیدا شود
به فکر آن روز افتد
آن دم که خود همچو او
گه به زیر رود و گه آید به رو
آی آدم ها…..